ผลการปฏิบัติธรรม อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นห้าแสนคน
อุบาสิกาแก้วฐนันท์ทิพย์ ตันประเสริฐ, อุบาสิกาแก้วสุชาดา นวลแป้น
อุบาสิกาแก้วสุณิษา วงษ์วิทยา
ผลการปฏิบัติธรรม อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน
สุขแท้ในรอบสิบสามปี ได้บวชสองชั้นเป็นของขวัญวันเกิด
ดวงแก้วกลมใสในตัวเรา
แต่พอนั่งไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเราหายไป ไม่มีแขน ไม่มีขา ใจนิ่งมาก แล้วกระผมก็เริ่มเห็นดวงกลมใสๆขนาดเท่าลูกตาดำ อยู่ท่ามกลางความมืดตรงหน้ากระผม ห่างประมาณหนึ่งฟุต แต่เห็นแป๊บเดียวก็หายไป และพอนั่งสมาธิทุกครั้งกระผมก็จะเห็นแบบนั้น แต่ความมืดจะจางลงเรื่อยๆ ดวงนั้นก็สว่างขึ้นด้วยครับ
ภูมิใจมากที่ได้บอกใครๆว่าเป็นชาวพุทธ
ดิฉันปลื้มมากที่ได้รู้จักศูนย์กลางกายค่ะ สิ่งที่ดิฉันแสวงหามานานอยู่ที่นี่เอง ดิฉันจรดใจไว้ที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลาไม่ว่าจะทำอะไร ทุกครั้งที่มีโอกาสดิฉันจะไม่เว้นแม้แต่วันเดียวที่จะแบ่งปันความรู้นี้ให้ผู้คน และภูมิใจมากที่ได้บอกใครๆว่า ดิฉันเป็นชาวพุทธ
สมาธิเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต
เมื่อถึงเวลานั่งสมาธิ หนูวางใจสบายๆไว้ที่กลางกาย แล้วเสียงของพระอาจารย์ที่นำนั่งก็เบาลงเรื่อยๆ จนหนูไม่ได้ยินอะไรอีก หนูรู้สึกตื่นตัวภายใน สงบและพบแสงเล็กๆที่กลางท้อง ก่อนที่แสงนั้นจะขยายใหญ่จนสว่างไปหมด หนูรู้สึกสบายและมีความสุขมากๆค่ะ
เคล็ด (ไม่) ลับ สู่ความสุข “สามน้อยหนึ่งมาก”
แต่เมื่อถึงฐานที่ห้าดวงแก้วก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้น จนขนาดเท่าลูกกอล์ฟ กระผมก็ดูไปและเลื่อนดวงแก้วไปเรื่อยๆจนถึงฐานที่เจ็ด ดวงแก้วขยายใหญ่ขึ้นอีกเรื่อยๆ จนเท่ากับลูกเบสบอลครับ และยังขยายต่อไปเรื่อยๆ จนใหญ่คลุมตัวกระผมไปเลย
มหาธรรมกายเจดีย์กวักมือเรียกผมจากท้องฟ้า
วันหนึ่งขณะที่ผมขับเครื่องบินจะลงจอดที่สนามบินในประเทศไทย ผมก็ได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดตั้งแต่ชีวิตผมเกิดมา นั่นคือ สิ่งก่อสร้างอันใหญ่โตสง่างาม สีทอง ทรงกลม แลเห็นเด่นชัดจากเครื่องบิน เป็นภาพที่สะดุดตาและมีพลังดึงดูดใจ ผมมีความรู้สึกว่า สถานที่แห่งนี้ได้กวักมือเรียกผมอยู่ตลอดเวลา จากนั้นผมก็พยายามเสาะแสวงหาว่าสถานที่แห่งนี้คืออะไรและผมจะมาถึงได้อย่างไร
จุดเริ่มต้นของความสุขที่แท้จริงของมนุษย์
ลูกได้นั่งสมาธิโดยเริ่มจากการนึกดวงแก้วอยู่ที่กลางท้อง และวางใจเบาๆไว้ที่กลางดวงแก้ว ไม่คิดอะไร เมื่อวางใจเบาๆที่กลางท้องไปเรื่อยๆ ลูกก็ได้รู้จักกับคำว่า ตกศูนย์ รู้สึกว่าเราโดนดูดวูบที่กลางท้องค่ะ แล้วเหมือนตัวเราโดนบีบลงไปในท่อเล็กๆที่ยาวมาก จนเหมือนจะไม่มีจุดสิ้นสุด
เป้าหมายของชีวิต
เนื่องจากดิฉันเป็นผู้จัดการ ต้องบริหารธุรกิจ งานจึงยุ่งมากทุกวัน, รังแต่จะทำให้กายใจเหนื่อยล้า แต่ทุกเวลาดิฉันไม่เคยลืมที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโวเคยสอนไว้เลยว่า การปฏิบัติธรรมต้องทำคู่ไปกับใจให้ตลอด เมื่อสะดวกก็ให้หลับตาเบาๆ นึกถึงดวงแก้วหรือองค์พระที่ตนเองชอบที่กลางกาย
